Άκουγα σήμερα το παιγνιδιάρικο τραγουδάκι του
Μπακιρτζή  , σιγοτραγουδούσα κι εγώ μαζί του ..."από το πάρκο στη Μυροβόλο το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο...
το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο " και ξαφνικά σαν χάδι γλιστρούσαν στο μυαλό  οι αναμνήσεις .

Το μηχανάκι αστράφτει στον ήλιο ... χα!χα!
Ήταν μια ηλιόλουστη μαγιάτικη μέρα , παίζαμε τους παλαιστές με την υπόλοιπη παρέα,  αν περνούσε και κανένα κοριτσάκι του χωριού το ρωτούσαμε ένα κι ένα πόσο κάνει ... και τέτοια !
Για να μην σας τα πολυλογώ να σου και σκάει το νέο !
Ο ξάδερφος μου ο Βασίλης κατά μια χούντα μεγαλύτερος με την παρέα του .
Πάντα φιγουρατζής , πάντα υπονομευτής της αθώας μας ομαδούλας , ξεκινούσε την παράσταση .
- Μάγκες σε λίγες μέρες θα μας φιλάτε τα πόδια για να γλύψετε ένα κοκαλάκι !
- Τι συμβαίνει Βασίλη , τι τζούρνεψες πάλι ;
- Πήγαινε στην καρότσα του mazda (αγροτικό αυτοκ.) και θα κλαις !
Πάω κι εγώ και τι να δω !  Μια γουρουνοπούλα σε σχήμα ελέφαντα , μόνο η προβοσκίδα  της έλειπε .
- Δεν πιστεύω Μπίλαρε να μην καλέσεις κι εμάς στο φαγοπότι ...
- Ακριβώς ξάδερφε , να μην το πιστεύεις !
Θα σας φωνάξουμε να μας κουβαλάτε τις σόδες !
- Βασίλη μην τολμήσεις !
- Για τράβα στη γωνία ψηλέ να δεις αν έρχομαι .
- Βασίλη είσαι μεγάλος γύφτος και μεγάλος
α #%$$#&^! (κατέχω την γαλλικήν απταίστως) .
- Άντε γεια σας μόμολα !
Γελάει καλύτερα όποιος δαγκώνει τελευταίος του φώναζα ενώ απομακρυνόταν γελώντας με τους υπόλοιπους   …παιδαράδες .
 Εντάξει λείπει το κ μπροστά απ το π αλλά δεν χρειάζεται να το προσθέσω .

Δεν θα περάσει έτσι αυτό μονολογούσα και χτυπούσα τη γροθιά στη χούφτα μου ! Σκεφτόμουν κάνοντας  ατέλειωτους κύκλους γύρω από μια αμυγδαλιά και αφού είχα φτάσει στα 3 μέτρα βάθος , ξέρετε σαν τα κινούμενα σχέδια ... είχε βουλιάξει το έδαφος .
Το βρήκα ! Τι με κοιτάτε , ρεμάλια ελάτε να σας πω:
ψψψψψ... θα του δείξω του ... ψψψψ .... μπλα μπλα μπλα . Αυτό ήταν ! Το σχέδιο   θα έμπαινε σε εφαρμογή .
Την επόμενη μέρα η θεια Λένα μαμά του Βασίλη και αγαπημένη μου θεια έψηνε στον πέτρινο φούρνο την γουρνοπούλα των πόθων μας !
... «   Μάνα μην τολμήσεις και τους δώσεις ούτε κοψίδι , σε έσφαξα » ήταν τα τελευταία λόγια του ανταγωνιστή ξάδερφου .
Το μηχανάκι λάμπει στον ήλιο , λα λα λα λα λα φίλοι μου !
Η γουρουνόπουλα ροδοκοκκινισμένη άρχισε να ευωδιάζει .
Ξάφνου ο ήχος ενός yamaha-town mate παπιού 80 s (εκείνο με το κλειδί στο ταμπλό για όσους θυμάστε )
ταράζει τη σιωπή 15 μέτρα πριν το ground zero (φούρνο θειας Λένας) .
Μαρσάρισμα και κόβω εντέχνως το τιμόνι δεξιά και πέφτω σε ένα θάμνο .
- Ωωωχ!
- Παιδάκι μου σκοτώθηκες !
- Πονάω θειά ! (Ήμουν από πριν  πασαλειμμένος σε χέρια και πόδια  με τοματοπελτέ κύκνος , να ναι καλά) .
- Κάτσε να φέρω λίγο ιώδιο ! Αμάν και σε δει ο παππούς σου έτσι , θα πεθάνει απ τη στενοχώρια του !
- Ωωωχ! 
(Περιττό να σας πω ότι η υπόλοιπη συμμορία ήταν ακροβολισμένη σαν αγέλη λύκων γύρω από το φούρνο και έκλεβαν την ωραία "ψημένη",  την ώρα που η θεια Λένα έτρεχε να μου προσφέρει τις πρώτες βοήθειες !
Αργά το απόγευμα έφτανε ένα κουτί ζαχαροπλαστείου
στον άτυχο ξάδερφο με την παρέα του .
 Ήταν δεμένο με ένα σπάγγο είχε μέσα ένα μάτσο κόκαλα και ένα γράμμα πάνω του !
" Με το ξυπόλητο τάγμα μην τα βάζεις , ξάδερφε κεφάλα !"

Πως να σας το κρύψω φίλοι μου  ,  ήταν το ωραιότερο γεύμα της ζωής μου !
Ούτε στο Buddha Bar της Νέας Υόρκης δεν έχω περάσει έτσι ! Το κλεμμένο είναι πάντα καλύτερο !
Το παρακάτω τραγουδάκι είναι χαρισμένο στην Μardhm , μιας και της είχα χαρίσει απ το συγκεκριμένο  κάτι στίχους κάποτε , αν διαβάζει και δεν εχει ξαναμπλέξει με υποχρεώσεις .

"Ένα φιλάκι, δεν είναι δράμα ,
 μην το παιδεύεις με τόσες ιδέες !"
 Αυτόν  το στίχο επίσης τον χαρίζω με νόημα κατά παντός υπευθύνου ! χε!χε!

To είχα γράψει πριν από πάρα πάρα , πολύ καιρό . Βέβαια ότι αφήνεις σε αφήνει , αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό κι αυτό .
Έμεινε κανένα κοριτσάκι για μένα ή σας πήρε όλες στον οντά του εκείνος ο ψυχοκτηνίατρος !
 Πτεραρχάκο είσαι εδω ? Τάσαρε ? Η ευαισθητη κερκυραία μου τι κάνει ? Μωβακι , Μαρια , Λαττε ? Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να σας έλειψα  λίγο . Όχι πολύ γιατί , το πολύ δεσμεύει . Σας φιλώ γλυκά και ...κάτι παραπάνω .

Γεια σας .
Ονομάζομαι Φώντας Τριτσιμπίρδουλας  και θέλω να σας διηγηθώ την πικρή μου ιστορία .
Κατάγομαι από το ξακουστό σοι των  Τριτσιμπιρδουλαίων , τρομερών  οπλαρχηγών της Αχαΐας .
Ο μόνος λόγος που έσκυβαν κεφάλι οι πρόγονοι μου , ήταν για να προσέξουν μην ουρήσουν τα τσαρούχια τους , και κανέναν περαστικό σκαντζόχοιρο .

Τώρα εγώ το στερνοπούλι της γενιάς μου περπατώ σκυφτός σαν λυγισμένο κουτάλι του Uri Geller .
Αλλά ας πάρω τα πράγματα απ την αρχή .

Εγώ Φώντας εκείνος Μπάμπης .

 Ο πρώτος μου ξάδερφος φτυστός σαν εμένα , και οι δυο μοιάζαμε σαν σταγόνες νερού .
Ίδιο ανάστημα , ίδια μάτια , φτυστοί στην όψη , ίδια μαλλιά ,   στα μυαλά είχαμε μια μικρή διαφορά .
Εγώ ήσυχος σαν κορίτσι , πράος σαν σοφός καλόγερος .
Αυτός καπετάν φασαρίας ,δαίμονας και θεομπαίχτης .

- Μπάμπηηηη άσε τη μπάλα και κάτσε στρώσε τον πισινό σου μπας και περάσεις την τάξη καμιά φορά .
Φώναζε του κάκου και  στο βρόντο η θεία μου η Ασήμω τον λεβέντη της αλλά αυτός που να ιδρώσει  !
 Δεν έλεγε να αφήσει τζαμαρία που να μην κάνει θρύψαλα με την υπόλοιπη λετσαρία .
Εγω πάντα επιμελής , άριστος μαθητής  , με επαίνους και βραβεία .

- Ο γιος σας μια μέρα κυρία   Τριτσιμπίρδουλα  έλεγε ο καθηγητής της φυσικής , θα γίνει σπουδαίος φυσικομαθηματικός ! Ένας νέος Αϊνστάιν !
Καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι η κυρά Χάιδω η μάνα μου !
Ποτέ μου δεν κατάλαβα βέβαια γιατί τα σκεπάρνια των γύφτων είναι καμαρωτά και όχι γεμάτα μπίχλα σαν τις χερούκλες τους .

- Εκείνος ο άλλος όμως κυρία Χάιδω μου ...
εκείνη η ντροπή του αλφαβήτου ο Μπάμπης !
Τα πα και στη μάνα του , το μυαλό του δεν προσπερνά
ούτε χελώνα στον κατήφορο .  
Κουμπούρας ! Μαζούτ !

Πίκρα η θεία μου η Ασήμω , ροδοζάχαρη η κυρά Χάιδω !
Από γυναίκες ,  κάθε μέρα και άλλη ο Μπάμπης ,
την χείρα την πεντάρφανη ο Φώντας.
Δεν έχω παράπονο όμως , η Μαριγούλα μου ήταν η μόνη γυναίκα που μου στάθηκε .
-Μια μέρα Φώντα μου η διάνοια και η προκοπή σου θα με σηκώσουν κι εμένα ψηλά στα αστέρια !
Το μόνο που σηκώθηκε ψηλά  από την Μαριγούλα ήταν η φούστα  της .
Θυμάμαι σαν να ναι τώρα , την  ημέρα που την τσάκωσα με τον ψαρά , μες στις ψαροκασέλες να μου φωνάζει  ειρωνικά :
-  Φάε εσύ Φώντα μου τα φύκια της γνώσης , να φάω εγώ την συναγρίδα ! 
Μπούχτισα πια !
Όλο πάνω από ένα βιβλίο είσαι , σελιδοφάγε !
- Ενώ εσύ που είσαι "ανοιχτό βιβλίο" καρδιά μου δεν σε ξετίμησα σωστά !
Λέω να σε κλείσω μια για πάντα  , να ησυχάσω .
Έδωσα την ευχή μου στον ιχθυέμπορα της κακιάς ώρας  και έφυγα σφυρίζοντας του εκείνο το προφητικό , "τίνος είναι βρε γυναίκα τα παιδιά ; ".

Αυτό ήταν . Αφιερώθηκα στα γράμματα , ρουφούσα τις γνώσεις σαν σφουγγάρι . Ξενύχτια ατέλειωτα , στερήσεις , ασκητική ζωή .
Ο Μπάμπης συνεργείο και σφαλιάρα  , εγώ έλιωνα καρέκλες και βιβλία .
Πέρασα στο πανεπιστήμιο  ως πρώτος των πρώτων .
Η υποτροφία δεν άργησε να έρθει , σε διάσημο πανεπιστήμιο της Αμερικής 
Η κυρά μάνα μου με αποχαιρετούσε στο αεροδρόμιο .

-Είμαι περήφανη για σένα γιε μου !
Ο σωσίας ξάδερφος και οι λοιποί συγγενείς , τα σκεπάρνια που λέγαμε πριν , με αποχαιρετούσαν κι αυτοί με τη σειρά τους συγκινημένοι .
- Α ρε ξάδερφε ...
μου ψιθύριζε ο Μπάμπης με συγκίνηση στη φωνή και βλέμμα αγελάδας, ...είσαι το καμάρι όλων μας ,μακάρι να διάβαζα κι εγώ , να μην με έχουν του κλώτσου και του μπάτσου ...
-Στερνή μου γνώση ...
- Τι είπες Φώντα  ;
- Τίποτα , λέω ... τη δόση , τη δόση της μοτοσικλέτας την πλήρωσες ή την έφαγε η ντάμα κούπα ;
-  Ααα , φυσάει το εργαλείο ! Τρεις -τρεις τις φορτώνω !
- Βρε τη δόση την πλήρωσες ; Η Ασήμω πλένει σκάλες , ακαμάτη !
- Μην σε νοιάζει τα χω τετρακόσια !
- Αμ δεν το βλέπω ! Γεια σου ξάδερφε ! Έχετε γεια , εις το επανιδείν !

Λίγα λεπτά αργότερα ένα Μπόινγκ 747 έσκιζε τα ασημένια σπλάχνα του αέρα , που φύσαγε το τεράστιο άσπρο χελιδόνι  με προορισμό  τα όνειρα μου . 
Στον Νέο Κόσμο οι σπουδές πήγαιναν απ το καλό στο καλύτερο .
Έπαινοι , διπλώματα , βραβεία , ήμουν ήδη μια αναγνωρισμένη ιδιοφυία .

Διακεκριμένος επιστήμονας ,πρώτος των πρώτων , με πήραν και στη ΝΑΣΑ .
Μέγας αστροφυσικός dr  Tritsimpirdoulas , με όνομα και χάρη !
Όχι παίζουμε !
Κάποια χρόνια μετά όμως , παρά την επίτευξη των στόχων μου , κάτι με τραβούσε πίσω στην πατρίδα μου .
Μπούχτισα στην αναγνώριση εδώ στην ξενιτιά  , μου έλειπε η ιτιά η λουλουδιασμένη ,
ο δυόσμος  και ο σγουρός βασιλικός η Ελλαδίτσα μου !
 Νέος ήμουν ακόμα πολύ νέος , πόνεσα την πατρίδα , τους δικούς μου ανθρώπους .
Τι στην ευχή , με τα πτυχία που έχω , αν κάνω και τα απλώσω θα σκεπάσουν  το Πολυτεχνείο ολάκερο ,δουλειά δεν θα βρω ;
Η καρδιά μου σκίρτησε , αυτό ήταν !
Το πήρα απόφαση , επιστροφή στην μαμά-πατρίδα .

Το Ελ. Βενιζέλος άρχισε να αχνοφαίνεται ,καθώς και τα δάκρυα συγκίνησης στα μάτια !
Είχαν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια .
Φιλώ τα άγια σου χώματα Ελλαδάρα μου !
Πλησιάζοντας στην αίθουσα του αεροδρομίου αντιμετώπισα την πρώτη έκπληξη .
Ο κόσμος άρχισε να ξεσπά σε χειροκροτήματα και δειλά , δειλά σε ζητωκραυγές .
Λέω ,δεν μπορεί να ναι για μένα ,δεν μπορεί ...

- Μεγάλε Τριτσιμπίρδουλα !  Προφέσορα !
Δεν πίστευα στα αυτιά και στα μάτια μου , με αναγνωρίζουν ακόμα και στον τόπο μου , που ως γνωστόν δεν αγιάζει ούτε ραδίκι !
Χειραψίες ,επευφημίες , φιλικά χτυπήματα στην πλάτη , κι εγώ βαθειά συγκινημένος και υπερήφανος .
- Επιστήμονα , μάγε ,παιχταρά ! 
Τους έσκισες τα δίχτυα εχθές !
Τι γκολάρα- ποίημα ήταν αυτή παιδαρά μου ! Έλα μωρή  Ολυμπιακάρα!

Ψύλλοι στα αυτιά μου μπήκανε , δεν μπορεί ... παιδιά , εγώ δεν...
- Τρίτσι -Τρίτσι   οε οε οε -οε οε οε !
Τρίτσι ,  γδύσου να δούνε την ..."στολή" σου.
Με αρπάζει με χαρά απ τον ώμο  ο προϊστάμενος  προστασίας του αεροδρομίου και με πάει στην καφετέρια.

-Ααα , κύριε Τριτσιμπίρδουλα  δεν θα φύγετε αν δεν κεράσω καφεδάκι ! 
Ρίχνω μια λοξή ματιά στην τηλεόραση που ήταν εκεί και βλέπω τα αθλητικά στιγμιότυπα της προηγούμενης μέρας ,και τι να δω !
Τον εαυτό μου ντυμένο στα ερυθρόλευκα να σκοράρει με ανάποδο ψαλίδι στην αντίπαλη εστία !
- Αμάν , ο ξάδερφος !
- Τι έπαθες Μπάμπη μου ;
- Φώντας ...
- Μπάμπη ...
- Φώντας ρέεεε, Φώντας !
Φώντας - Φώντας οε οε οε οε (τρελάθηκα σαν άλλος Γιώργος Κωνσταντίνου στο "ξύπνα Βασίλη ".)
Πήγαινε με όπου θέλεις ταξιτζή είπα στον χαρούμενο γαύρο ταξιτζή  , δηλαδή πήγαινε με τώρα σπίτι , σπίτι μου .

Η μάνα μου και η θεία μου χαρούμενες διπλά γιατί είχαν
στο πλάι τους και τους δυο επιστήμονες .
 Με την μικροδιαφορά ότι , ο ένας είχε γίνει εκατομμυριούχος και διάσημος .
Ο μαζούτ , ο κουμπούρας !
Να σου κι από μια γωνιά ξεπροβάλλει γκαστρωμένη και η Μαριγούλα  υπό του Μπαμποξάδερφου , με ύφος ξιπασμένου κατουρλοκάνατου που το πε και το κανε .
Θα έφτανε ψηλά χάρη στο Τριτσιμπιρδουλαίικο !

- Είναι αλήθεια Φώντα αυτό που μου είπε  ο Μπαμπίνος μου ; 
Είσαι επίτιμος Δικτάτορας στο Χάρμπουρ ...Χάρβαλ
- Το ...χάρβαλο ! Δικτατορία τώρα!   Φράνκο , Πινοσέτ , Παπαδόπουλος,
Γιαγκούλας , ταού κι οξού! Ουστ !

Από τότε καλοί μου φίλοι περπατώ με το κεφάλι σκυφτό και προσέχω μην πατήσω κανέναν άνθρωπο-σκαντζόχοιρο .
Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του Πρύτανη ,
« δυστυχώς κύριε Τριτσιμπίρδουλα , έχουμε επάρκεια θέσεων και λαμπρών καθηγητών ,αλλά μια στιγμή ... αν ζητούσατε απ τον εξαίρετο ποδοσφαιριστή -ξάδερφο σας και τις γνωριμίες που εχει μπορεί και να... »

Την ξέρετε την ιστορία με τον γιατρό που έβγαλε εκατοντάδες φωτοτυπίες το πτυχίο του και τύλιγε με αυτό , πίτες- γύρο ;
Κι εγώ τέτοιο μαγαζί άνοιξα .
Κι αν με κάνει γούστο και κανένας πελάτης , του λέω ιστορίες για την Ανδρομέδα .
Το παρών  αφιερώνεται στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας , την Ελλάδα μας ντε !
Τζατζίκι άλλος κανείς ; 
Σούβλακος ;

Καλησπέρα ωραίε μου εαυτέ . Είχα καιρό να σου γράψω και να σε γράψω κανονικά και όπως σου πρέπει δηλαδή .
Εκεί που πάω να απλώσω την πίκρα μου για τις ήμερες που έρχονται , που μου θυμίζουν ότι πρέπει να είμαι χαρούμενος ενώ δεν είμαι...

Εκεί που το υποσυνείδητο  πετάει  μια βλακώδη εντολή στο συνειδητό μου  το οποίο την παίρνει πολύ στα σοβαρά ενώ παράλληλα αδυνατεί να εκτελέσει ...( μέρες γιορτινές - φώτα -χαρά- ρεβεγιόν -χρήματα -εξωτικοί  προορισμοί - ζεστοί άνθρωποι χορτάτοι  
-ενδιαφέρουσες παρέες - χαμόγελo ευτυχίας λουσμένoς από την αγάπη των γύρω )  και εσύ να μην έχεις πολλά  από αυτά .
Γιατί έχεις πανίσχυρο υποσυνείδητο και ανίσχυρο συνειδητό , τα `παμε !
Εκεί που λοιπόν καλοί μου φίλοι , οι μέρες αυτές μου υπενθυμίζουν όλα όσα δεν έχω και μου ξυπνούν κάτι που δεν είμαι ...
Εκεί που η θλίψη σου χτυπά την πόρτα με ύφος δικαστικού κλητήρα  ... τσουπ ! Να τη μπροστά μου η αντιβίωση ! Βρίσκω μπροστά μου ένα παλιό άρθρο του Αντώνη Πανούτσου με γιορτινές οδηγίες και επισημάνσεις .
Με αυτόν τον άνθρωπο έχουμε ζήσει "πολλά μαζί" και ούτε καν γνωριζόμαστε . Αυτό είναι το Χριστουγεννιάτικο δώρο μου για σας καλοί μου φίλοι , λιγάκι μακροσκελές αλλά ξέρω ότι θα το απολαύσετε μέχρι τέλους , είμαι σίγουρος για αυτό .
Έτοιμοι ; Πυρ ! 

ΟΣΟΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ να δολοφονήσετε την οικογένειά σας τα Χριστούγεννα αλλά δεν έχετε καταλήξει με ποιον τρόπο, από καρδιάς συστήνω
 το «Murder most  Merry».
Σε ένα καλαίσθητο βιβλίο των 374 σελίδων μπορείτε να βρείτε μία συλλογή  6 ιστοριών χριστουγεννιάτικων εγκλημάτων, γεμάτες όμορφες ιδέες για το πώς μπορείτε να ξεκάνετε τους αγαπημένους σας.

Εχω κάνει Χριστούγεννα σε αεροπλάνο πάνω από το Βέλγιο, στο U-Bahn του Βερολίνου πριν την Koch Strasse, καβάλα σε Lambreta ψάχνοντας για τσιγάρα στο  Stratham, στο γραφείο του οπλονόμου του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και στην Εσαουίρα του Μαρόκου, με τον ιδιοκτήτη του Café de Bebere να προσπαθεί να μουπουλήσει πριονίδι αποκαλώντας το «terrific staff».
Η πείρα, λοιπόν, μου επιτρέπει να δώσω κάποιες χριστουγεννιάτικες συμβουλές επιβίωσης.

1) Εχοντας μπαμπά ναυτικό, κατάλαβα ότι το μυστικό μιας μακρόχρονης σχέσης είναι το ζευγάρι να βλέπεται όσο το δυνατόν λιγότερο.
Για τέλεια σχέση δεν πρέπει να βλέπεται καθόλου.
Ενώ τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου τα ζευγάρια έχουν βρει μια ασφαλή ρουτίνα, τα Χριστούγεννα η ρουτίνα διαταράσσεται.
 Μη βάζετε σε κίνδυνο τη σχέση σας.
 Πείτε κάτι ευγενικό σαν «αγάπη μου, ξύπνησα σήμερα με την επιθυμία να ασχοληθώ με την ιστιοπλοΐα ανοιχτής θαλάσσης».
Ο μακαρίτης σερ Φράνσις Τσίτσεστερ έκανε δύο φορές τον περίπλου της Γης και διατήρησε μια υπέροχη σχέση με την κυρία του.
Οταν ρώτησαν τον ΟυίνστονΤσόρτσιλ αν τρώει πρωινό με την Κλεμεντίνη, απάντησε: «Το δοκιμάσαμε μία φορά, η εμπειρία δεν ήταν καθόλου ευχάριστη και δεν το επαναλάβαμε».
Εζησαν μαζί 40 ευτυχισμένα χρόνια και πουθενά δεν αναφέρεται ότι άλλαζαν τις συνήθειές τους για τα Χριστούγεννα.

2)  Μην τσακώνεστε για γεγονότα που δεν σας αφορούν, υποκρινόμενοι ότι έχουν σημασία.
Εάν ο Τέρης Χρυσός - που αυτή τη στιγμή σιγοτραγουδά στο εορταστικόπρόγραμμα της ΕΡΤ το «Τάκα, τάκα»
ζει ή τον χάσαμε και αυτό που βλέπουμε είναι βίντεο, αφορά τον Τέρη Χρυσό και ελάχιστους άλλους.

3)  Μην εντυπωσιάζεστε από τις παραδοσιακές συνήθειες των Χριστουγέννων.
Κυρίως μην προσπαθήσετε να τις μιμηθείτε.
Εάν «οι νοικοκυρές της Βόνιτσας ξύπναγαν τα χαράματα των Χριστουγέννων για να φουρνίσουν σκαλτσούνια που τα ονόμαζαν μπουμπούτσκα»,  αφορά μόνο τις νοικοκυρές της Βόνιτσας και τον παραγωγό του κρατικού ραδιοφώνου που το περιγράφει.
Επειτα από 100χρόνια ένας άλλος παραγωγός της ΕΡΤ θα διηγείται λιγωμένα πως οι νοικοκυρές στο Παγκράτι πήγαιναν κάθε Χριστούγεννα στον«Κατσέλη» να αγοράσουν κρουασάν.

4 )  Δεν υπάρχει κανένας λόγος τα Χριστούγεννα να ανεχόμαστε να μας καταστρέφουν το σπίτι με τη φράση «Ε, χρονιάρες μέρες είναι…».
Στον Α’ Παγκόσμιο οι αντίπαλοι στρατοί συναντήθηκαν στο No man’s land  για να γιορτάσουν.
Οπως αναφέρει ο John Keegan στο «The face of battle», ένας μεθυσμένος Γερμανός στρατιώτης αποφάσισε να κάνει πιπί μέσα σε ένα αγγλικό χαράκωμα.
Οι Αγγλοι στρατιώτες δεν είπαν «Ε, χρονιάρες μέρες».
Τον πυροβόλησαν.
Ο,τι ισχύει για το να κατουράς το χαράκωμα του άλλου, ισχύει και όταν του ρίχνεις στάχτη στο χαλί ή κόκκινο κρασί στο τραπεζομάντιλο. 

5) Δεν έχετε κανένα λόγο να παίξετε με τα παιδιά σας επειδή έχετε διακοπές.
Και εκείνα έχουν διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι αλλά κανένας δεν λέει ότι πρέπει να έρχονται στο γραφείο και να βοηθάνε στον ετήσιο ισολογισμό.
Αντιμετωπίστε το κατάματα.
Το να είστε 40 χρόνων άνθρωποι και να πρέπει να γονατίζετε στο χαλάκι για να παίξετε «Κάστρα και πολιορκητές» έχει ενδιαφέρον.
Μπορεί και για ένα πεντάλεπτο.
Ακόμα λιγότερο ενδιαφέρον έχει να παίζετε «Φωτεινό παντογνώστη» και να πρέπει να υποκρίνεστε ότι χαίρεστε επειδή βρήκατε τι έγινε το 1821.
Ακόμα χειρότερο είναι να συγχαίρετε το παιδί σας που απάντησε στην ίδια ακριβώς ερώτηση επειδή έκανε λάθος και έβαλε ξανά πρώτο το χαρτάκι.
Αν τα παιδιά σας επιμένουν να παίξουν μαζί σας, προτείνετέ τους να παίξετε τον «εύζωνα».
Το παιδί κάνει τον εύζωνα της ανακτορικής φρουράς και κάθεται προσοχή στη γωνία ένα δίωρο.

 6) Επειδή γεννήθηκε ο Χριστός δεν είναι υποχρεωτικό να κάνετε σεξ με τη σύντροφό σας.
Είναι σαφές ότι από ευγένεια πρέπει να δείξετε κάποια σαρκική επιθυμία, αλλά δεν είναι ανάγκη να ολοκληρώσετε την πράξη.
Εάν αυτή επιμείνει στο να προχωρήσει το πράγμα, επικαλεστείτε το παράδειγμα του Ιωσήφ που δεν άφησε αχυρώνα για αχυρώνα να κοιμάται με τη Μαρία στη φυγή από τη Ναζαρέτ, αλλά όπως βλέπουμε στις εικονίτσες δεν έβγαζε ούτε την κελεμπία.
Πείτε ότι ανήκετε σε μια χριστιανική αίρεση που τα μέλη της ονομάζονται Ιωσηφιστές και για να τιμήσουν τον μεγάλο δεν κάνουν σεξ τα  Χριστούγεννα, ενώ οι ιερείς  στους οποίους φυσικά ανήκετε , δεν κάνουν ούτε την Πρωτοχρονιά. 

7) Εάν δεν έχετε δει τη θεία σας τη Φιφή από τα προηγούμενα Χριστούγεννα , δεν υπάρχει κάποιος λόγος να τη δείτε σε αυτά.
Ανάμεσα στα περασμένα Χριστούγεννα και σε αυτά δεν έχει συμβεί τίποτα που θα μπορούσε να βοηθήσει τη συζήτησή σας με τη Φιφή να μην ψοφήσει στο τέταρτο.
Είναι απίθανο να πείτε στη θεία ότι βρήκατε μια καινούρια γκόμενα, είναι αμφίβολο να την πληροφορήσετε ότι ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα με τον προπονητή του και πως δεν νομίζετε ότι το κενό του Αβραάμ Παπαδόπουλου θα καλυφθεί γρήγορα στην άμυνα.
Ομολογείστε.  Εάν δεν μιλήσετε για τον μακαρίτη τον θείο ή για τα κληρονομικά, δύο θέματα που πραγματικά αξίζει κανένας να έχει άδεια για να μιλήσει γι’ αυτά, δεν υπάρχει άλλο θέμα να κρατήσει τη συζήτηση.
Σε περίπτωση που αποφασίσετε να κάνετε την επίσκεψη, πάρτε μαζί σας το «Κάστρα και πολιορκητές».
Από το να μιλάτε είναι καλύτερα να παίξετε με τη θεία.

■ Πείτε τους να σας τα πουν για να τους την πείτε.

Ο δικός μας Αϊ - Βασίλης έζησε τον τέταρτο αιώνα.
Το374 μ.Χ. έκανε τα εγκαίνια του pet project του,
που ήταν η πόλη Βασιλειάδα στην Καισάρεια.
Αφού ξεπεράσουμε το πόσο νούμερο πρέπει να είσαι για να δίνεις σε μια πόλη το όνομά σου και ευχαριστήσουμε τον Κύριο που ο άγιος δεν ονομαζόταν Ηλίας για να ονομαστεί το condominium «Η Λιάδα», ας δούμε τι κατά σειρά κατασκεύασε ο Αγιος Βασίλης στη Βασιλειάδα. «Μεγαλοπρεπή θρησκευτικό ναό». Γιατί γεννηθήκαμε για τις μεγάλες πίστες. «Κατοικία του Επισκόπου».
Και ποιος ήταν ο επίσκοπος στη Βασιλειάδα;
Ελάτε… εύκολο είναι... «Κατοικίες ιερέων και μοναχών». Για να βολέψουμε τα δικά μας παιδιά, δηλαδή.
Και μετά, αφού ο Αϊ - Βασίλης βολεύτηκε και βόλεψε τους δικούς του  με κρατικό χρήμα - και πουθενά δεν αναφέρεται ότι έκανε διαγωνισμούς , ασχολήθηκε να φτιάξει νοσοκομείο, λεπροκομείο, γηροκομείο, ορφανοτροφείο και ξενώνες για τους φτωχούς .
Γεγονός που δείχνει ότι εάν δεν ήσουν άρρωστος, λεπρός, πουρός, ορφανός και μπατίρης, η Βασιλειάδα ήταν τόσο ευχάριστο μέρος να περάσειςτις διακοπές σου όσο τα Μέθανα τον Μάρτη.

■ Στη λογική του αγίου «ό,τι αρπάξουμε», είναι και ο τρόπος που λέγονται τα κάλαντά του.
Πολύ πριν αρχίσουν οι Ρουμάνοι τσιγγάνοι να εκβιάζουν τους αθώους επιχειρηματίες της Βαλαωρίτου με την απειλή «μου δίνεις ένα ευρώ ή θα παίξω το "Σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία" σε arrangement για δύο πνευστά, τουμπερλέκι και ακούρδιστο βιολί πάνω από τα κεφάλια σας και την ώρα που μιλάτε για τη μετοχή της "Hyatt"», τα Ελληνόπουλα εκβίαζαν αγουροξυπνημένους συμπολίτες τους με την απειλή  «Να τα πούμε;».
Συνήθως λένε κάτι σαν «Αϊ Βισλ έρχ. Καταδέχθ. Κες ρία. Κυρία. Ευχαρίστ. Κύρ’ και του Χρόν’»
και φεύγουν με το τάλιρο. Φέτος εκδικηθείτε τα.
Ζητήστε τους να πουν όλα τα κάλαντα.
Ακόμα κι αν το καταφέρουν και πουν το «Ζαχαροκάντιο, ζυμωτή», ζητήστε τους να εξηγήσουν τη διαφορά ανάμεσα σε ένα ζαχαροκάντιο και μία ζυμωτή.

 Εάν προσπαθήσουν, σπάστε τους τον τσαμπουκά και πείτε το αντίθετο. Μη νιώθετε τύψεις.
Με κάθε τάλιρο που δίνετε, ενισχύετε την παιδική εγκληματικότητα. Το παιδί που σήμερα σας λέει τα κάλαντα χωρίς να ξέρει τη διαφορά ανάμεσα στο ζαχαροκάντιο και τη ζυμωτή, είναι ο αυριανός διοικητής ΔΕΚΟ που έχει συνηθίσει την αρπαχτή και θα λέει ότι δεν ήξερε ότι τη δουλειά εκτός από τον Εμφιετζόγλου τη «χτυπούσε» και ο Μυτιληναίος. 

Γνωρίζατε οτι :α) ¨ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΣΤΟΥΜΙ Ο ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ
ΤΟ ΠΗΡΕ ΑΠΟ ΜΙΑ   ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’20.
ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΝΑ  ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΜΙΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΦΟΡΟΥΣΕ ΕΑΝ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΗΤΑΝ ΤΗΣ FANTA,ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΕ ΞΕΒΡΑΚΩΤΟΣ  ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΑΦΗΜΙΖΕ  ΤΟ SPRITE.

β) Το «Καλά Χριστούγεννα» στα  αλβανικά είναι «Γκέζουας Κρισλίντγιετ Βιτίν ε ρι».
Εάν μερικοί από τους καλύτερούς σας φίλους μιλάνε σουαχίλι, τι πιο όμορφο από το να τους υποδεχτείτε φωνάζοντας «Κρίσμας νιέ μα να χέρι ζα μουάκα μπία».
Στα κροατικά το «Καλά Χριστούγεννα» ακούγεται σαν ακραίο μπακ της Χάιντουκ. «Σρέταν Μπόζιτς».
 Το αγαπημένο μου «Καλά Χριστούγεννα» είναι στα αιγυπτιακά. «Κόλο σάνα βίντομ τίεμπεεν».
 Η ευγενική απάντηση είναι «Ε, όχι και που θα σανά βίντομ τίεμπεεν Κόλο, επειδή έχουμε Χριστούγεννα…». 

και γ) Τα Χριστούγεννα η Αστυνομία δίνει συμβουλές πώς να προφυλαχτείτε από την κλοπή.
Συνήθως οι συμβουλές είναι:
«Εάν φύγετε από το σπίτι, αφήστε ένα φως αναμμένο, ζητήστε από έναν γείτονα να μαζεύει την αλληλογραφία σας…» και τα σχετικά.
Τι γίνεται όμως εάν η ανησυχία σας είναι ότι θα μπείτε στο σπίτι και τα παλικάρια θα είναι μέσα;
 Ακολουθήστε τη μέθοδο Νίκου Αλέφαντου.
 Ο Αλέφας όποτε μπαίνει σε
σκοτεινό δωμάτιο φωνάζει:
 «Βγες ρε. Σε είδα ότι είσαι μέσα».

 Κλείνω φίλοι μου με μια τελευταία συμβουλή : Οπως κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα υπάρχουν για να ταλαιπωρήσουμε τους μικρούς φίλους μας που τόλμησαν να μας πουν τα κάλαντα.
 Oταν το ανυποψίαστο παιδί  χτυπήσει την πόρτα ανοίξτε και ζητήστε του να πει τα κάλαντα με όλους τους στίχους.
Κουνήστε του ένα κατοστάρικο κάτω από τη
μύτη και πείτε του «είναι δικό σου τώρα αν μου πεις τη  διαφορά ανάμεσα στο ζαχαροκάντιο  και στην ζυμωτή».
 Γελάστε όπως αγχωμένο  (λόγω …κατοστάρικου)  θα ψελλίζει διάφορες ανοησίες , πείτε του «χρόνια πολλά» και ευχηθείτε του εις  το επανιδείν και τον καινούριο χρόνο με νέες ερωτήσεις όπως τη διοικητική διάρθρωση της Καισαρείας .
 
Ωπ ! Παραλίγο να ξεχάσω το σημαντικότερο … εάν θέλετε να εκδικηθείτε το γείτονα σας που καταλαμβάνει ανερυθρίαστα δυο θέσεις πάρκινγκ με  βοηθούς το θράσος και την αδεξιότητα του  , τώρα είναι η κατάλληλη εποχή . Κάντε δώρο στο παιδί του ένα  φασαριόζικο πνευστό  όπως η τρομπέτα και απολαύστε ήσυχα -ήσυχα το κρύο σας πιάτο .
Επίσης , μην ξεχάσετε να φροντίσετε τα παράθυρα να είναι μονίμως κλειστά .
Η έλλειψη οξυγόνου χαρίζει άφθονη υπνηλία στα ζωηρά σας παιδιά και σας γλυτώνει  και απ το τουρού -ρουρού της τρομπέτας του δύστυχου διπλανού .
Μην με ευχαριστείτε , δεν κάνει τίποτα , χρονιάρες μέρες που είναι !

Εδώ καλά μου φιλαράκια κλείνει το αμαρτωλό μου δώρο-πόστ !
Ελπίζω να σας έπιασα απ το γιακά πριν πηδήξετε απ το μπαλκόνι .
Τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι ... ελεύθερο το εύψυχον !
Φύγε κυρά μου απ το δρόοοοομόοοοο ! 

Πάντα ήθελα να διηγηθώ αυτή την μικρή μου ιστοριούλα
και όνειρο μου είναι να την διηγηθώ στα εγγονάκια μου όταν θα μεγαλώσω  και θα γίνω ένας "σεβάσμιος" παππούς.

Παππού πες μας την ιστορία που σε συγκλόνισε τόσο,  όπως μας λες .
Κάποτε παιδιά μου  στο χωριό της μητέρας μου στα Λουσικά  έγινε ένα πάρτι γενεθλίων .
Η εορτάζουσα κοπέλα λεγόταν Μαρία .
Η οικογένεια της είχε εγκατασταθεί στο χωριό όταν εγώ εκπλήρωνα τη θητεία μου στη μαμά παρτίδα , πατρίδα ήθελα να πω , και όπως καταλαβαίνετε δεν τους γνώριζα τους ανθρώπους .
 Ήταν καλοκαίρι Αύγουστος του `92 μόλις είχα πάρει το απολυτήριο και παραβρέθηκα στο πάρτι που σας προανέφερα .
Η Μαρία ήταν μια μελαχρινή  επίγεια θεά που έμοιαζε με την Κάθριν Ζέτα Τζόουνς .
Η βραδιά κυλούσε βαρετά , αργά και βασανιστικά , εγώ ως συνήθως έπινα σαν μοσχάρι για να ξεχάσω , μακάρι να ήξερα τι ακριβώς , και  πριν σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη της διαύγειας του μυαλού μου , είδα δεξιά μου το θαύμα της φύσης καθισμένο στην κούνια του κήπου .

Είδα την Σάλμα Χάγιεκ με πράσινα μάτια (φτυστή όμως!) να μου χαμογελά σαν σειρήνα , κι εγώ αδύναμος Οδυσσέας  που τον τραβά μια ανίκητη έλξη κοντά της .
Το αλκοόλ ξεθύμανε  ως δια μαγείας .
Βλέμμα σταθερό προς τον στόχο , χαμόγελο και πάμε .
- Κοπελιά η κούνια αυτή φτιάχτηκε για δυο  και είναι κρίμα να την χαίρεσαι μόνη σου . Μπορώ να καθίσω δίπλα σου χωρίς να με αγγίζεις ;
( Γελούσε αμήχανα και με τις κόρες των ματιών διογκωμένες και σπινθηροβόλες, καλό σημάδι είπα μέσα μου.)
- Με λένε Ελένη και είμαι η αδερφή της Μαρίας. Εσένα αγενή εισβολέα στην ηρεμία μου πως να σε αποκαλώ ; 
- Τζέγκις Χαν , γοητευμένος Τζέγκις χαν .
- Πολύ ψηλός δεν είσαι για  Τζέγκις χαν ;
- Είμαι όσο ψηλός χρειάζεται  και επίσης όσο καθιστός χρειάζεται (κάθομαι) για να θαυμάζω από κοντά έργα τέχνης .
- Ααα, τέτοιος είσαι ! Πως να το πω αυτό τώρα , θάρρος ή θράσος ;
- Έλξη και ροπή προς το ξεχωριστό λέγεται ,και  δίπλα του ένας Γιώργος .
Γιώργο με λένε και ... δεν χάρηκα καθόλου (εννοώντας το αντίθετο) .
Νιώθω διπλά χαρούμενος γιατί σε γνωρίζω και γιατί δεν χρειάστηκε να κατατροπώσω  κάποιον επίδοξο θαυμαστή .
Πως και μόνη σου  ;

- Ε όχι και μόνη μου , ολοκληρο Τζέγκις χαν κατακτητή έχω δίπλα μου !

(Γελούσε και η νύχτα γέμιζε φως , η καρδιά μου σκίρτησε νικημένη πλάι στο βελούδινο υγρό βλέμμα της .
" Ελένη τα δίδυμα λακκάκια του χαμογέλιου σου  είναι ξέχειλα στα μάγουλα σου
για να πίνουν οι έρωτες να ξεδιψάνε ...".
 Ήθελα τόσο πολύ να της ψιθυρίσω τους στίχους του Παλαμά , μα ντρεπόμουν μήπως με θεωρήσει υπερβολικό , ποιόν , ...εμένα!

Το φεγγάρι Αυγουστιάτικο μας παρέσυρε , δεν κατάλαβα πότε τα δάχτυλα μου μπλέχτηκαν με τα δικά της , ζούσα σε όνειρο  και την άκουγα υπνωτισμένος να μου μιλά για τη ζωή της , για το λόγο που  ήρθαν εδώ ,  τα όνειρα της , για την ιδιαζόντως καλή εντύπωση που της έκανα .
Οι φίλοι από μακριά να με πειράζουν με νοήματα , ο πιο κολλητός μου τότε ο Γρηγόρης να με κοιτά περίεργα τόσο που έλεγα μέσα μου ... καλά ζηλεύει ο άτιμος που ανάμεσα στο ουίσκι και στις γυναίκες προτιμά σαν Ιρλανδός το πρώτο !
Α, ρε ταραμοκεφτέ έλεγα μέσα μου , θα σε κανονίσω μόλις τελειώσει η υπέροχη πτήση .
Δυστυχώς για μένα η προσγείωση δεν άργησε να έρθει .
- Άντε Ελενάκι , η ψυχή μου χόρτασε , καιρός να φροντίσουμε και τη σάρκα .
Σήκω , πάμε να χορέψουμε . Της πιάνω αποφασιστικά το αλαβάστρινο χεράκι μα εκείνη το τραβά ευγενικά και διστακτικά .

- Γιώργο μου ... είναι κάτι που δεν σου είπα .
>> Με κοιτούσε με ένα παράπονο μικρού κοριτσιού που της έκρυψαν τις κούκλες.
Και συνέβη εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια μου αυτό που με κάνει να ντρέπομαι ακόμα και τώρα που σας γράφω .
Περνά από μπροστά μας η μητέρα της σέρνοντας  ένα αναπηρικό καροτσάκι .
- Βλέπω Ελενάκι είχες την τιμητική σου σήμερα ! Ο εγγονός του παππού του Γιώργου Κ. δεν είσαι ;  Ώρα για ύπνο καλή μου , δεν κουράστηκες ακόμα ; 

- Κ...καλ ...  καλησπέρα σας  κυρία Δήμητρα , ναι εγώ είμαι . Να χαίρεστε την Μαρία . (Την είχα δει μια φορά στο μπακάλικο , που με θυμήθηκε !)
Σαστισμένος έβλεπα την κυρία Δήμητρα να σέρνει το όνειρο μου σε καροτσάκι , είχα χάσει τη φωνή μου από ντροπή που την έκανα να νιώσει τόσο άσχημα και άβολα .
Βουτάω απ το γιακά το Γρηγόρη :
- Είσαι μαλάκας ρε ! Χάθηκε να μου ψιθυρίσεις στο αυτί τι συμβαίνει , έγινα ξεφτίλα και στενοχώρησα την κοπέλα !

- Που να σε πλησιάσω Δον Ζουάν της δεκάρας που είχατε κολλήσει σαν στρείδια !
Χαιρέτησα με κατεβασμένο κεφάλι την Μαρία και κατηφόρισα για το σπιτι του πάππου με την ψυχή στα πόδια .

Δεν το χωρούσε ο νους μου , έκανα ένα πακέτο τσιγάρα σε μισή ωρα , ξαπλωμένος ανάσκελα στο ντιβάνι , είχα τρελαθεί !
Τι γκάφα ήταν αυτή  δεν μπορούσα να το χωνέψω .
Την επόμενη μέρα κόντευε να μεσημεριάσει δεν άντεξα , βρήκα το τηλέφωνο του σπιτιού της και πήρα να επανορθώσω .

Μου απαντά μια γυναικεία σιγανή φωνή .
- Παρακαλώ !
- Ελένη πήρα να σου ζητήσω μια τεράστ...
- Η Μαρία είμαι Γιώργο , μισό λεπτό να στη δώσω ...
Μια χορωδία αγγέλων σε γυναικεία φωνή μου απαντά
- Τι κάνει ο αιμοβόρος μογγόλος και υψηλότατος κατακτητής μου ;
- Ντρέπεται , ντρέπεται πολύ ο κατακτητής σου .
Ελένη μου είμαι τόσο βλάκας που δεν κατάλαβ...
- ( μελωδικό κοριτσίστικο γελάκι) . Καλά δεν ήσουν και υποχρεωμένος να ξέρεις.
Γιατί δεν έρχεσαι από δω να πιούμε καφεδάκι και να μου απολογηθείς με την ησυχία σου  ;

>> Αυτό περίμενα να ακούσω και άφησα το τηλέφωνο να κρέμεται
και τον κήπο της θείας μου με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο λιγότερο .

Φτάνω δειλά -δειλά στην είσοδο του σπιτιού της και προς μεγάλη μου έκπληξη ανοίγει την πόρτα  ο μπαμπάς της ο κύριος Σωτήρης ,  βλοσυρός , αρχοντάνθρωπος πρώην καπετάνιος . 
Με μια λαχτάρα στην καρδιά και το τριαντάφυλλο κρυμμένο , προχώρησα στο σαλόνι που με περίμενε η Δουλτσινέα μου καθισμένη με περίσσια χάρη στον δερμάτινο καναπέ , και ένα πλατύ χαμόγελο .
Ο πατέρας της με κοιτούσε αυστηρός και αμίλητος από την κορφή μέχρι τα νύχια και με έκανε να νιώθω λιγάκι άβολα .
Μέσα μου για να πάρω θάρρος ψέλλιζα την ατάκα του Χατζηχρήστου (κυρ Σουτήρη μου , ακυρ-Σουτήρη μου) δεν μου πας στο γεροδιάολο να μας αφήσεις λίγο μόνους !
Ήταν και λιγάκι πιο ψηλός και πιο γεροδεμένος ο ακυρΣουτήρης , πραγμα που δυσκολευε  κομματακι την κατασταση .

Οι κρυφές μου ευχές έπιασαν τόπο και άρχισε η απολογία μου .
- Γλυκεία μου δεν ήξερα, δεν κατάλαβα ...
- Ότι τα πόδια μου αρνούνται να βαδίσουν σε αυτόν το μάταιο κόσμο , έτσι ;
Με θεωρείς μια ανήμπορη ανάπηρη έτσι δεν είναι ;
Άντε πες το !
( τα ροζ χειλάκια της είχαν πεισμώσει ) .  Δεν καταλαβαίνεις ότι με το να απολογείσαι μου υπενθυμίζεις την αδυναμία μου ; Νόμιζα ότι είσαι διαφορετικός από τους άλλους αλλά...

- Τα επιχειρήματα μου τέλειωσαν Ελένη ... πιάνω με τις παλάμες μου το  ζωγραφιστό προσωπάκι της και την φιλώ με πάθος ανομολόγητο  . Οι ώμοι της χαλάρωσαν , η ανάσα της έκανε και τα ξερόφυλλα να ανθίζουν ,σηκώθηκε και το τελευταίο κύτταρο του σώματος μου .
Μείναμε έτσι για ένα πεντάλεπτο , αγνοώντας τον κίνδυνο του διπλανού δωματίου που έβλεπε εκπομπή για τις ένοπλες δυνάμεις .
Ντράπηκα τόσο πολύ , ένιωθα ότι εκμεταλλευόμουν μια ιδιαίτερη κατάσταση .
Χαμηλώσαμε και οι δυο τα μάτια .

- Γιώργο θα με πας βόλτα ; θέλω μια αγκαλιά στο ηλιοβασίλεμα .
- Μα πως ! Εγώ , εσύ ... ο μπαμπάς σου δεν ....
- (Χαμογέλασε )Ησύχασε , δεν είναι τόσο αγροίκος όσο δείχνει , και το καροτσάκι μου κι εγώ είμαστε πουπουλάκια !

Φτάσαμε σε ένα ονειρικό ερημικό τοπίο πίσω από το σχολείο του χωριού γεμάτο ελιές και στο βάθος να στέκεται όρθιος ο κάμπος ξανθομάλλης με μουσκεμένο μέτωπο και ματωμένα στήθη απ τον θερισμό του Ιούνη , σίγουρος για τους κόπους του  και για την αποστολή του.
- Γιώργο από την πρώτη στιγμή που σε είδα ...
- Μην το πεις σε παρακαλώ ... κι εγώ το ίδιο νιώθω .
Μείναμε αρκετή ώρα αμίλητοι , αφήνοντας τα μάτια να εκφράσουν αυτό που δεν μπορούν να φανερώσουν χίλια  “μονογράμματα” μαζί και “άσματα ασμάτων” .

- Γιώργο …  θέλω να κάνουμε ερώτα .
- Ελένη ... συγκεντρώσου ! Πως , δηλαδή δεν είναι ότι δεν , αλλά είναι δυνατόν ... μα είναι τεχνικά αδύνατο , πως !
- Χα , χα!  Χαζούλη μου  , όταν μια γυναίκα θέλει ...
πιάσε με απ τη μέση και σήκωσε με  να πιαστώ απ το κλαδί της ελιάς .
- Α , εσύ είσαι πιο τρελή , απ ότι φανταζόμουν...
- Σκάσε και ... κολύμπα γλυκέ μου ! (πιο θεληματική κι από Θεά Ήρα) .
Έσκασα λοιπόν και κολύμπησα ... και αφού μάζεψα όλα τα κοράλλια του βυθού της
κατάλαβα για πολλοστή φορά ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μακριά απ τη φύση . Από τότε λάτρεψα τις ελιές και τις ανακαλύψεις του Κουστώ .
Ηταν το πιο όμορφο τσιγάρο που έχω καπνίσει  .
Έπειτα είχαμε μια βουβή συνωμοτική χαρά μέσα μας που δεν βγάζαμε μιλιά
για να μην χαλάσουμε την μαγεία .

- Και μετά παππού τι έγινε ; Πες μας θα σκάσουμε από περιέργεια ...!
- Τώρα Γιωργάκη μου θα σου πω . Βρε συ μικρή , δεν σου έχω πει να μην ανακατεύεις με την μαγκούρα τα κάρβουνα στο τζάκι !
Τη μασιά για φιγούρα την έχουμε ; Άντε σύρε να μου φέρεις το τσίπουρο κόλλησε το στόμα μου τόση ώρα μπούρου -μπούρου !
Τι μαλακισμένο εγγονάκι έκανα !

- Παππού θα το πω στη μαμά !
- Πες το , κι εγώ  θα της πω  ότι παίζατε το γιατρό με τον Χρηστάκη της γειτόνισσας  δυο ώρες !
- Συνέχισε ρε παππού μας έσκασες ! 
-Καλά καλά τζιέρι μου συνεχίζω.

Την γύρισα στο σπιτι της , είχε πια σουρουπώσει για τα καλά , αποκαμωμένοι και  με φουσκωμένα τα στήθη μας κρυφή χαρά .
Του κάκου όμως ο πατέρας της μας περίμενε με αγωνία στην πόρτα .
- Είπαμε να πάτε βόλτα , όχι να κάνετε το γύρο της Πελοποννήσου !
- Μπαμπακούλη μου γλυκέ !
Καληνύχτισα το Ελενάκι  και πάω να φύγω σιγά σιγά και σαν βρεγμένη γάτα γεμάτος ενοχές , που πολλαπλασιάστηκαν όταν άκουσα πίσω μου τη φωνή του κυρ-Σωτήρη .

- Που πας εσύ ; Μου χρωστάς μια εξήγηση νομίζω !
Έχασα τη γη κάτω απ τα πόδια μου , ο κυρ-Σωτήρης με κοιτούσε σαν να ήξερε , εγώ κοιτούσα από ένστικτο το παράθυρο , όχι την πόρτα .
- Ξέρω τι κάνατε και που πήγατε ! 
- Εεεμ , εγώ δεν , ξέρετε...
- Ξέρω, ξέρω και για τον ελαιώνα και για το κλαδί που την κρέμασες για να κάνετε έρωτα !
- Έχετε γεια βρυσουούουλες , λόγκοι βουνά ...
- Έλα να σ` αγκαλιάσω λεβέντη μου ! (γλύκανε το υφος του) .
- Κύριε Σωτήρη ... νιώθω πράγματα για την κόρη σας , δεν είμαι παλιοχαρακτήρας.
- Το ξέρω παλικάρι μου , το ξέρω .
Εσύ τουλάχιστον την έφερες σπίτι , ενώ οι προηγούμενοι την άφηναν κρεμασμένη  στο κλαρί της ελιάς!

- Εγώ ... όπου φύγει - φύγει  ακυρ Σουτήρη μου ! Απ το παράθυροοοοο!

Παππού @#$$#@!@^%@!    νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σε ξαναστείλουμε στο ίδρυμα !

Θα μπορείς εκεί να συνμαλακίζεσαι όση ώρα θες με τους υπόλοιπους ψοφόγερους !!!

Αει σιχτίρ παππού . Για να ακούμε τις ερωτομπουγατσολογίες σου , χάσαμε τόση ώρα εκπομπής   στην "υγειά μας " με το γέρο-Σπύρο Παπαδόπουλο !

 §§§  Πάτρα 3 Δεκεμβρίου σωτήριον έτος 2009. Κωνσταντοπούλειος οίκος ευγηρίας .

Τώρα που σου γράφω Θρασύβουλε έχουμε ρύζι λαπά .
Ευτυχώς Χριστούγεννα έρχονται θα έρθει η φίλη μας η Cascada
να μας διώξει τον πόνο .
Βαράει παλαμάκια και η μασέλα μου όταν τη βλέπω .

Because the night...  belongs to lovers !

Because the night ...

belongs to us !

Πρόσωπα και καταστάσεις ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα . Μιάοοο!

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις .

Την είχα τραβήξει πριν δυο μήνες .
Αυτό που βλέπετε είναι ένα από τα πάρκινγκ
του πανεπιστημιακού  νοσοκομείου του Ρίου .
Το κακόμοιρο το δέντρο με το ξαδερφάκι του το γρασίδι δεν έχουν φωνή να τον ρωτήσουν ,  « φίλε , πάω τα κλαδιά μου στοίχημα πως είσαι οικολόγος πράσινος ! »

Τέλος πάντων αυτό που έχω να πω είναι πως ... η Ελλάδα είναι γεμάτη από τέτοιους "ψηφοφόρους" , που με την παντός καιρού συνείδηση τους , σε κάνουν να θέλεις να πιεις για να ξεχάσεις .
Μην μου πεις ότι δεν τον γνωρίζεις !
Είναι ο ίδιος που σε έσπρωξε για να περάσει , χωρίς συγγνώμη ,είναι αυτός που εκσφενδονίζει τα σκουπίδια του απ το μπαλκόνι και μετά φιλοσόφει απτόητος : Που πάει αυτός ο κόσμος ! Αλήτες πολιτικοί !

Κλείνοντας να  αφιερώσω σε αυτόν και στους ομοίους του  τους παρακάτω στίχους  ενός τραγουδιού της Βιτάλη :

 Σοφοί τη γη ρωτήσανε «τι έχεις και ραγίζεις »
«μη σε βαραίνουν τα βουνά και όλα μας τα γκρεμίσεις »
«δε με βαραίνουν τα βουνά και άλλα τόσα να’ ναι
κλαίω γιατί στην πλάτη μου κορόιδα περπατάνε» .  

Αυτά λοιπόν φιλαράκια μου , να σας πω ότι χαίρομαι που τα ξανάλεμε , ελπίζω να σας βρίσκω  όλους καλά , και ελπίζω να με θυμάστε ακόμα .
 Με αγάπη , ο φτωχός πλην τίμιος  (ουου!) σας προφήτης !

... Πέρασα πολλά μικρό μου μα δεν λύγισααα ,
 έφτασα στον κάτω κόσμο κι όμως γύρισααα .
Χασάπη , που να σκουριάσουν τα τσιγκέλια σου ! 

• 

Θεωρώ το « πότε θα φύγω για διακοπές ; » ομολογία αποτυχίας.
Είναι σαν να ομολογείς ότι ζεις δυστυχισμένος 11 μήνες το χρόνο και
περιμένεις τον 12ο για να δικαιολογήσεις την ύπαρξη σου.
Εάν ένιωθα έτσι , θα ασχολιόμουνα περισσότερο με το τι έχω κάνει λάθος
για να υποφέρω τους 11 παρά το πως θα κλείσω δωμάτια για τον 12ο .
Τα προαναφερόμενα δεν ήταν παρά η γνώμη του υπογράφοντος ,
που μισό αιώνα βασανίζεται από τις τρεις κατηγορίες των διακοπολάγνων.
Τους κοσμικούς , τους εναλλακτικούς και τις γυναίκες.

• Την περίπτωση των γυναικών μπορώ να την καταλάβω καλύτερα από
όλες.   Έρχεται από τις εποχές που τις κλείνανε στα καφασωτά και τους πύργους
και η τελευταία λέξη του ιππότη Ντιμπουά ήταν : « Αρμάνδη , φέτος δεν εχει διακοπές.  Για την ακρίβεια δεν θα εχει διακοπές μέχρι να απελευθερώσω τα
άγια χώματα από τους μουσουλμάνους  ».
Επειδή λοιπόν οι σταυροφορίες έγιναν μετανάστευση , « Γυναίκα , πάω να βρω την τύχη μας στο Σικάγο .
Κλείσε δωμάτιο για να πάμε διακοπές ύστερα από μια εικοσαετία » , η μετανάστευση έγινε οικογένεια « Γυναίκα με το που θα μεγαλώσει το μικρό , σε 20 χρόνια θα μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε » ,
οι γυναίκες αταβιστικά τρελαίνονται με οτιδήποτε τις βγάζει από το σπίτι .
Δεν είναι συμπτωματικό ότι αν ρωτήσεις γυναίκα τι θα ήθελε να είναι
απαντά «  η Μάγια Τσόκλη  ».

• Τους κοσμικούς τους καταλαβαίνω λιγότερο.
Αντιλαμβάνομαι ότι ο ζωτικός χώρος του « Da Capo » είναι περιορισμένος,
αλλά το Καλό Λιβάδι της Μυκόνου δεν είναι μεγαλύτερο.
Το να λες κάθε πρωί « Γεια σου , Θανάση . Τι κάνεις Πέτρο ; »
 στον Ορνό είναι κομμάτι pathetic .
Γενικά οι κοσμικές διακοπές είναι τόσο προβλεπόμενες
όσο η στρατιωτική θητεία.

•  « Πήγαμε σε ένα μέρος που δεν το εχει ανακαλύψει άνθρωπος ».
Είναι η τυπική φράση που συνοδεύει το τέλος των διακοπών
κάθε αριστερού εναλλακτικού .
Ακόμα και αν το ντύσιμο τους δεν τους προδίδει , οι εναλλακτικοί
προδίδονται όταν μιλάνε για διακοπες. 
 « Φετος πηραμε τα παιδιά και πηγαμε στη Φλώκο . Είναι κάτω από
τα Κύθηρα .  Πηγαίνεις με το καραβάκι στον Άγιο Μπισμπίκη
και ο βαρκάρης σε περνάει απέναντι...»
Επίσης οι εναλλακτικοί πάντα πηγαίνουν σε νησί , πάντα την αράζουν όλη
τη μέρα στην παραλία και πάντα συναντάνε μια παρέα από Γερμανούς.
Ο μόνος τρόπος να τους αντιμετωπίσεις είναι με αντεπίθεση .
 « Πήγατε και στον Άγιο Χαρμένη  ; »   Στα πολύτιμα δευτερόλεπτα
που σκέφτονται απορημένοι  που βρίσκεται ο άγιος , πατήστε τους στο χώμα.
 « Είναι ανατολικά των Λειψών. Για να πας , περνάς απέναντι στο Βρωμολίμανο
και παίρνεις τη βάρκα για την Αγία Σαρμελιά. Μετά με γαϊδουράκι ανεβαίνεις...»

• Έντεκα μήνες το χρόνο τα περνάω υπέροχα. Γουστάρω αυτό που κάνω ,
τρώω στα εστιατόρια που θέλω , χωρίς να φοβάμαι ότι θα δω το ηλίθιο σκίτσο
με τον τυπά στην σεζλόνγκ και το   «  Κλειστό για διακοπές »  και δεν χρειάζεται
να απαντάω στην ερώτηση « Φέτος που θα πας ; »
Πουθενά . Μα , τον Άγιο Μπισμπίκη .

• Οποιοσδήποτε Αθηναίος λέει τα ονόματα των νησιών
με την τοπική τους προφορά,  δεν μπορεί παρά να ακούγεται παπάρας.
Καταλαβαίνω τον Διαμαντή τον ψαρά να λέει την Αστυπάλαια « Αστροπαλιά »,
την Κέα «Τζιά » και την Ιο « Νιό » , αλλά , αν σε λένε Αλέξανδρο  και είσαι πολιτικός μηχανικός από την Πολιτεία , το να τα λες έτσι σε κάνει απλώς γελοίο.
Εάν δεν προσθέσει ότι « έτσι τα λένε στην ντοπιολαλιά » ξεπερνά το γελοίος και γίνεται επικίνδυνος . 
Εξαιρούνται ο Λίνος Πολίτης και ο Λίνος Μεϊντάνης.
Όχι επειδή λέγονται Λίνοι  αλλά επειδή είναι λαογράφοι και έχουν δικαίωμα
να λένε ό,τι θέλουν .

•  Οι Αθηναίοι παραθεριστές παίρνουν μια διεστραμμένη ικανοποίηση
να χαιρετούν κάθε υπέργηρο κάτοικο νησιού.
Ενώ στην Αθήνα δεν λένε καλημέρα ούτε στο παιδί τους , με το που
πατάνε σε νησί μόλις δουν  γριά ή  γέρο τον χαιρετάνε .
Σε αντιστάθμισμα περιμένουν από τη γριά ή το γέρο να τους απαντήσει ,
« Καλημέρα σου,  παιδί μου ».  Η συνήθεια μπορεί να ήταν χαριτωμένη τη
δεκαετία του `50, όταν το νησί επισκέπτονταν δέκα ξένοι τη σεζόν ,  αλλά σήμερα
με χιλιάδες τουρίστες ,   στο τέλος της σεζόν  οι γέροι και οι γριές
 θέλουν σέρβις στη μασέλα από την πολυλογία .

•  Ποτέ μην πηγαίνετε  σε νησί  που οι δικτατορίες χρησιμοποίησαν
ως τόπο εξορίας . Δεν είναι συμπτωματικό  ότι δεν έχετε διαβάσει
«...και τότε το στρατοδικείο καταδίκασε τον Κολιγιάννη να πάει πέντε
χρόνια εξορία στη Μύκονο ».
Αυτά τα νησιά τα είχαν για τιμωρία και για να τα έχουν , κάτι θα ήξεραν
παραπάνω από  εσάς , που θα το ανακαλύψετε στη μέση των διακοπών σας.

•  Αποφεύγετε τις πλωτές καφετέριες που έχουν βαφτίσει πλοία.
Συμφωνώ ότι δεν θα πήγαινα στο « Flocafe » για να ξαπλώσω στον καναπέ
και να κοιμηθώ και καταλαβαίνω την  σχετική  απαγόρευση. 
Από την άλλη ποτέ δεν μου έτυχε να πάω στο « Flocafe » της Κηφισιάς
και να συναντήσω έναν λιμενικό που να με ενημερώσει ότι καθυστέρησε
και θα έρθει μετά τις 12 τη νύχτα .
Το δικαίωμα του τουρίστα να ξαπλώνει
στον δερμάτινο καναπέ , εχει κατακτηθεί με αγώνες χρόνων και κανένα
« Flocafe » ή  « Everest »  δεν θα αντιστρέψει τον ρουν της ιστορίας.
Καλό θα ήταν όμως , να αποφεύγετε να κοιμάστε στους δερμάτινοι καναπέδες
για τους εξής 2 λόγους.
Τα πόδια του μπροστινού σου μυρίζουν 9 στις 10 φορές . Αν επιλέξεις να κοιμηθείς κεφάλι με κεφάλι , τότε είσαι  ένας γκέουλας  τελειωμένος .

 §    Το μεγαλύτερο κόλλημα των μικροαστικών οικογενειών
είναι η τιμή του ψαριού. 
Οι συζητήσεις γίνονται με τον τόπο σε συνάρτηση
 με την τιμή . « Πήγαμε στην Κύθνο και φάγαμε ένα κιλό τσιπούρα για 20 ευρώ» .
« Εμείς πήγαμε στην Κίμωλο και φάγαμε δυο κιλά μουρμούρες για 25 ευρώ ».
Προσπαθήστε να δείξετε εντυπωσιασμένος , έστω κι αν δεν ξέρετε τις τιμές.
Πείτε : Έλα ρε ! Το ένα κιλό ;

 
§   Το  « room with a nice view »  είναι μια περίεργη ιστορία
στα ελληνικά νησιά .
Στο φινάλε τι σημαίνει  « nice view »  ;
Είναι καθαρά θέμα άποψης . Αν το δείτε καθαρά ως άποψη στην τέχνη ,
δεν μπορείτε παρά να δικαιολογήσετε τη  γιαγιά που τη δεκαετία του `80
καμάκωνε τουρίστες στο λιμάνι της Σκιάθου και με το « nice view »
εννοούσε το αμαξοστάσιο των λεωφορείων .

 §  Η μεγαλύτερη διασκέδαση στις διακοπές είναι να λέτε ψέματα.
Εχω φίλο σαν κεφτέ που στις διακοπές του πάντα λέει ότι είναι χορευτής .
Εχω περάσει ένα απολαυστικό και  σεξουαλικά αποδοτικό  καλοκαίρι
λέγοντας ότι το επάγγελμα μου είναι  « χαρτορίχτης  » .
Αν θέλετε να γίνετε περιζήτητος στον γυναικείο πληθυσμό,
δηλώστε « πλαστικός χειρουργός  » ή « διαιτολόγος   » .

Πηγή μου ήταν ένα παλιό άρθρο του Αντώνη  Πανούτσου .
Ουφ ! Πόνεσε το χέρι μου να πληκτρολογώ , αλλά πιστεύω ότι
άξιζε .
Κλείνω με μια άλλη εναλλακτική πρόταση :
Διακοπές στον Τριτσιμπίρδουλα , αρχοντικό νησί του ανατολικού αιγαίου
κάτω απ την Τσιτσιντέγκου . 

Οι ηρωίδες της ιστορίας που θα διαβάσετε είναι η κυρά- Καλλιόπη νοικοκυρά, μητέρα πρώην φίλου μου, σε φυσιογνωμία ίδια με την Κατερίνα Γιουλάκη ,και η Ντίνα πρώην υπάλληλος σε κυλικείο νοσοκομείου. Αυτή μοιάζει με τον εαυτό της.
Το κοινό τους σημείο είναι το "μαργαριταρένιο" τους κολιέ , με την διαφορά πως δεν το φοράνε στο λαιμό, αλλά στο... στοματάκι τους!
Ναι, ναι, σωστά καταλάβατε,  πρόκειται για δυο κυρίες που χειρίζονται την ελληνική γλώσσα, όπως ο Πάγκαλος την υπόθεση Οτσαλάν, η αν προτιμάτε καλύτερα , σαν τη Δέσποινα Στυλιανοπούλου στις ταινίες της.

Περιπεράστε περικαλώ!

Τα περιστατικά που σας παραθέτω είναι αποσπασματικά:
Ένα απογευματάκι ήμουν στο σπίτι της κυρά- Καλλιόπης και οργανώναμε το σχέδιο "βραδινής πτήσης" με το φίλο μου και υιό της, Δημητράκη.
Η κυρία Καλλιόπη στέγνωνε τα μαλλιά της με το σεσουάρ και κάποια στιγμή παίρνει τη λακ να τα περιποιηθεί...
- Δημήτρης: μάνα! μήηη!!
-κυρά- Καλλιόπη: τι έπαθες βρε αφηρημένε!
- Δημήτρης: κοίτα με τι πας να ψεκάσεις τα μαλλιά σου!(ήταν το γνωστό σε όλους μας κατσαριδοκτόνο ΤΕΖΑ!)
-κυρά- Καλλιόπη: ωχ! τι πήγα να πάθω η συφοριασμένη!Δημήτρη μου πως και  δεν παίζετε με το Γιώργο ... τρίλεη! (trivial pursuit) ...όλοι θυμόμαστε πιστεύω το υπέροχο αυτό παιχνίδι γνώσεων.
- Δημήτρης: Καλλιοπίτσα άστο να πάει καλύτερα!
-κυρά- Καλλιόπη: Καλά, εγώ θα πάω με τον μπαμπά σου (κυρ- Παναγιώτης)  στο πίτσι- κόρνετ! (busy corner) μια παλιά καφετέρια στην πλατεία των υψηλών αλωνίων για όσους ξέρουν από πάτρα. 

  
Ένα βράδυ είχαμε βγει για φαγητό με την υπέροχη οικογένεια του Δημήτρη ,και ο μπαμπάς του ο κύριος Παναγιώτης όπως προείπα, είναι αριστερών πεποιθήσεων, ένας παραδοσιακότατος αριστερός.
Άρχισε να μας μιλά για τον Λένιν με καμάρι και θαυμασμό, για τους μπολσεβίκους και τις ανατροπές. 
Η Καλλιόπη άσχετη με αυτά, τον κοιτούσε όπως η Φαίη Σκορδά, τον Ζουράρι !
-κυρά-Καλλιόπη: Δηλαδή Παναγιώτη μου ήταν μεγάλη προσωπικότητα αυτός ο...Λένης!
Περιττό να σας πω ότι ο άντρας της άρχισε να ξεστομίζει, όλες τις εκφράσεις των καραγωγέων και των λαχαναγοριτών.

Η Ντινούλα μας τώρα!
Σας υπενθυμίζω ότι ήταν υπάλληλος σε κυλικείο νοσοκομείου και αρκετά καλή καφετζού. 
Γύρω στα 29-30 λιγάκι στρουμπουλή  με ροδοκόκκινα μάγουλα, μάτια σαν κουμπότρυπες , και πλούσια καστανά μαλλιά.
Η Βάσω είναι συνάδελφος της και οσιομάρτυρας !

Πάω να αυτοπυρποληθώ κι εγώ καλοί μου φίλοι!Αντενδείξεις: Σε περίπτωση έντονης τριχόπτωσης και πιτυρίδας...λούσου με ULTREX και θα δεις!
Στην χειρότερη εκδοχή... ένα φσσστ με ΟVERLAY προσφέρει γυαλάδα και φροντίδα. 
Μεταξύ μας... τους λατρεύω αυτούς τους ανθρώπους!
Είναι μέσα  στα "μπαχάρια" της ζωής κι αυτοί, να` ναι καλά! Χαιρετώ σας!